مورد استفاده
تشخیص و پایش بیماران دیابت ملیتوس و سایر اختلالات کربوهیدراتی نظیر دیابت حاملگی هیپوگلیسمی نوزادان، هیپوگلیسمی ایدیوپاتیک و کارسینوم سلول های چزایر پانکراس
نام های مشابه
تست تحمل گلوکز،OGGT (تحمل گلوکز خوراکی)، GCT (تحمل گلوکز بارداری)
نوع نمونه
سرم، پلاسمای هپارینه یا ETDA دار، ادرار
حجم نمونه
ml 0.5 (سرم یا پلاسما) ،ml 5 (ادرار رندم)
نگهداری نمونه
نمونه در C◦ 4 به مدت 7 روز و در C◦ 20- به مدت 30 روز پایدار است.
آمادگی لازم قبل از نمونه گیری
در شرایط ناشتا (hour 12- 8) از بیمار نمونه گیری کرده، سپس به بیمار محلول حاوی gr 75 کربوهیدرات ( بارداری 100gr) را داده و در فواصل 30، 60، 90 و 120 دقیقه از بیمار نمونه گیری گردد. مقدار کربوهیدرات لازم برای کودکان gr/kg 1.7 وزن بدن، حداکثر تا gr 75 می باشد. در مورد زنان باردار نمونه گیری در فواصل 1، 2 و 3 ساعت صورت می گیرد.
مقادیر مرجع
مقادیر طبیعی: مقادیر به mg/dl می باشد.
سرم:
ناشتا : 110- 70 (بیش از 60 سال: 115- 70 )
30 دقیقه: 170- 110
60 دقیقه : 170- 120
90 دقیقه : 140- 100
120 دقیقه : 120 – 70 (میلی گرم / دسی لیتر)
زنان باردار:
ناشتا: mg/dl105 1 ساعته: mg/dl190 2 ساعته: mg/dl165 3 ساعته: mg/dl145
ادرار: منفی (عدم حضور گلوکز در ادرار).
تفسیر
مقدار گلوکز خون ناشتا بیش از mg/dl 140 و مقدار نمونه دقیقه 120 بیش از mg/dl 140 و دقایق 30، 60 و 90 بیش از mg/dl 200 نشان دهنده عدم تحمل گلوکز است. اتحادیه دیابت آمریکا (ADA) توصیه نموده که زنان بارداری که قبلاً. سابقه GCT غیر طبیعی نداشته اند در هفته های 24 و 28 بارداری با 50 گرم گلوکز مورد آزمایش قرار گیرند. اگر سطح گلوکز ناشتا بیشتر از 140mg/dl باشد، توصیه می شود که پس از طی حداقل 6 هفته و یا بیشتر از زمان زایمان مجدداً با آزمون تحمل گلوکز غیر بارداری (GGT) مورد آزمایش قرار گیرند. مشاهده گلوکز در ادرار نشان دهنده گذشتن آن از حد آستانه کلیوی و عدم تحمل گلوکز است.
احتیاط ها
عوامل مداخله گر:
1-استعمال دخانیات
2-استرس
3-ورزش شدید
4-روزه داری یا گرسنگی شدید
5-داروهایی نظیر آسپرین، β بلوکرها، فوروزماید، نیکوتین، ضدبارداری خوراکی (OCP)، فنوتیازین ها، داروهای عصبی و روانی، استروئیدها، دیورتیک های تیازیدی، داروهای ضد فشار خون، داروهای ضد التهابی
روز و زمان انجام آزمایش
روزانه
حداکثر زمان انجام وجوابدهی آزمایش
2 روز